لباس سنتی مردانه مازندران
لباس سنتی یا محلی لباسی است که افراد بومی یک منطقه میپوشند. لباس سنتی مردانه مازندران ، برگرفته از آداب و رسوم آن منطقه است . پوشش سنتی در شهر های کوچک و روستاهای مازندران با هم تفاوت چندانی ندارد و غالبا مردم هر منطقه را از نوع پوشش و گویش شان می شناسند .
تیکه های لباس مردانه مازندران
تیکه های لباس سنتی مردانه مازندران عبارتند از:
- جامه یا جومه : این لباس از کرباس ، چلوار یا ابریشم تهیه می شود.
- نیم تنه : پوششی مردانه است که در فصول سرد سال می پوشند و معمولا سه ویژگی دارد 1. دکمه دار است 2. دارای رنگ مشکی یا کبود می باشد 3. یقه آن برش هفت یا v دارد .
- قبا ، چوخت یا کولک : کت پشمی ساده تیره رنگ با یقه برگردان و جلو دکمه دار، که مردان در زمستان روی جامه میپوشند.
- شلوار یا تمان یا پشمبال : جنس شلوار از کرباس و نوع زمستانه آن چوقا می باشد.
- لباده : تن پوش بلندی” از جنس کرباس یا فاستونی است روی کمر لباده شالی به نام « کمر شال از جنس پشم یا ابریشم میبستند.
- علیجه یا سرداری : لباسی اعیانی بلند تر از کت معمولی و تا نزدیک زانو است.
- بوشلوق : تن پوشی با آستین بلند نمدی است که مورد استفاده چوپانها قرار میگیرد.
- شولا : این پوشش پشمی بلند را نیز چوپانها در شب استفاده می کنند .
- چوخا : به عنوان استر درونی شولا به کار میرفت.
- کردک : مانند شولا مورد استفاده چوپانها است.
- پستک : تن پوش نمدی شبیه جلیقه ساده و گشاد اما نمدی که کوتاهتر از شولا و بوشلوق است.
- دستکش : بیشتر درنقاط کوهستانی مورد استفاده است جنس آن یا از پشم بره تازه متولد شده و یا از الیاف پستتر بود و به آنها پنج انگلیسی ( پنج انگشتی ) و یک انگلیسی ( یک انگشتی ) میگفتند
سرپوش محلی مردان در مازندران
- کلاه نمدی : جنس این کلاه از پشم حلاجی شده برای فصل زمستان است.
- کلاه گوشی : قسمت پشت و دو گوش جلوی این کلاه لب برگشته است.
- شب کلاه : به دو صورت ساده و کاسه ای از الیاف پشمی تهیه شده و هنگام خواب مورد استفاده قرار می گیرد.
- پوستین کلاه : بهترین نوع آن از پوست بره تازه تهیه میشود و به آن کلاه پوستی نیز میگویند.
- کلاه سنگسری : کلاه پشمی کاسه ای شکلی که درون آن عرقچین و سطح آن دارای روزنه است.
- مندل : دستاری نخی به شکل عمامه که دنباله آن پشت گردن آویزان میشود. به شال آن « میربند » و هنگامی که بر سر میگذاشتند مندل میگفتند این کلاه درمناطق جلگه ای استفاده میشد.
پاپوش محلی مردان در مازندران
- جرب : جوراب ویژه چوپانها بود. انواع کرانتری از آن نیز با عنوان های رنگ رشت و آق بانو وجود داشت. نوع دیگر آن را گردن جرب میگفتند. و بافت ساده و یک رنگ داشت.
- کوش : مردم نواحی کوهستانی گیوه به پا میکردند. گروهی نیز گیوه کرمانشاهی که از نخ ابریشمی با الیاف زیبا و کف چرم یا کائوچو بود، میپوشیدند. صندلهای با کف نازک از چوب افرا یا ملیچ را چوکوش میگفتند.
- شیخی کوش : کفشی از چرم و به شکل نعلین که اغلب مورد استفاده روحانیون قرار می گرفت. چوموشک یا چموشک: کفشی با کفی از چرم گاو و پاشنه نعل آهنی که تا مچ پا بود و در همه فصول استفاده میشد.
- چاروق : سنتیترین کفش این ناحیه که معمولا” باپاتوئه استفاده میشود. جنس آن چرم و دارای بندهای بلند برای بستن دور پا است.
معرفی منبع :
تولیدی و عمده فروشی پوشاک مشهد ، با ارائه ی محصولات کاملا ایرانی مانند : لباس خواب مردانه و زنانه ، لباس ورزشی مردانه و زنانه ، لباس راحتی مردانه و زنانه ، تاپ شلوارک مردانه ، تاپ شلوارک زنانه ، شلوارک کتان مردانه ، انواع ساق های رنگی زنانه و … در نظر دارد با تولید لباس سنتی تمامی اقوام ایرانی سعی در ترویج فرهنگ اصیل کشور عزیزمان و تشویق به استفاده از لباس های سنتی زیبا دارد .
مطالب مرتبط :